Zelfhelpgroep Buitenveldert 29.3.2010 – AJErnststraat112, Amsterdam
12 deelnemrs, wv 2 nieuwelingen.

De avond wordt om 20 uur geopend door de gespreksleider, nadat is afsproken het maken van het verslag aan een andere deelnemer over te laten. De nieuwe bezoekers worden speciaal welkom geheten en ontvangen de gebruikelijk aanwijzingen en documentatie.

Uitgenodigd tot het doen van suggesties ter bepaling van het gespreksonderwerp, doet A het volgende voorstel:

A: het valt mij op dat veel mensen die gestopt zijn met hun verslaving terecht komen in een negatieve houding die verdacht veel op die van de verslaving zelf lijkt. Dan overheerst een merkwaardig gevoel van ‘ik zou wel willen (drinken, spuiten, slikken, gokken, geilen, enz., enz. ), maar ik kan (mag) niet meer…..’ en daar hoort dan vooral ook een sneu gezicht bij. Eigenlijk vind ik dat heel kinderachtig. Je zou je namelijk ook kunnen voorstellen dat mensen zich eindelijk vrij voelen en in hun kracht voelen te komen om constructieve dingen te gaan doen in plaats van onder uit te zakken, uit te glijden, te verliezen, enz., enz. Kortom, eigenlijk betekent het afrekenen met je verslaving dat je aansluitend overschakelt op een andere versnelling en overstapt op constructieve acties in de (terechte) verwachting dat dan pas je leven echt spannend en de moeite waard wordt.

Uit de reacties blijkt dat de aanwezigen dit voorstel algemeen als positief en uitdagend ervaren en derhalve uitkiezen als gespreksonderwerp, waarna het gesprek zich ontwikkelt als volgt:

B: ik denk bij zo’n onderwerp vooral aan de situatie, niet zozeer van nu, maar van over een aantal jaren – doe ik dan weer eens bijvoorbeeld een borrel – dat is anders denken dan in de taal van ‘ik ben een alcoholist’ – dat laatste geeft een bepaalde identiteit aan, zoals bijvoorbeeld ‘de allochtoon’ of anders: de zoon van, man…, op die manier ben je zoveel – ik ben ook afhankelijk van het middel – toch kan ik mijn gedachten heel makkelijk op iets anders richten – als ik duizenden eigenschappen heb, dan kan ik mijn krachten toch zeker ook op veel andere kanten richten – dat maakt het wel makkelijker….

C: dit onderwerp is wel zeer essentieel – immers: het gevecht tegen de verslaving zou anders eindeloos door kunnen gaan – er komt bovendien energie vrij – daarentegen loopt het pad van de verslaving absoluut dood – daarom is het anders richten van mijn energie zeer essentieel – vroeger hing voor mij de wereld aan elkaar door de beurs, die overheerste mijn gehele denken en doen – was daar noodgedwongen mee bezig – nu sta ik er heel anders in – ziet de wereld er totaal anders uit – daarom ook is het voor mij zo belangrijk als ik andere mensen zie doorzakken – dat hoort voor mij heel erg bij elkaar – voel dan heel intens geen zin meer te hebben daar weer aan te beginnen – heb daar geen aandacht (meer) voor – vind dit een mooi onderwerp….

D: mijn stoppen hier aan tafel is een bevrijding geweest – wilde in die vroegere machteloosheid ook niet blijven hangen – die negeer ik – het voelt ook niet meer moeilijk – ik voel me vrijer – vroeger was ik gewend dwangmatig te denken – misschien hangt het ook af van de mate van verslaving – in ieder geval geldt voor mij: er een punt achter zetten – die vroegere manier van leven is voor mij gewoon geen optie – en hoe sterker dat gevoel, des te minder de twijfel – trouwens een goede reden om naar de groep te komen – hier word ik met de neus op de feiten gedrukt – hoop dat ‘t allemaal goed gaat – trouwens, merk ik, allengs wordt alles makkelijker…

E: op eigen verzoek wordt deze bijdrage niet weergegeven.

F: de groep verschaft een ideale uitgangspositie – kan me ook niet voorstellen dat je zo met roken kunt stoppen – de tijd werkt – 20 jaar geleden stopte ik zelf – kreeg toen manisch veel energie – maar die versnipperde – ging met sport over alle grenzen heen – heb op ‘t werk veel verslonsd – ging dan met dat ontevreden pakket met collega’s om 16 uur naar Hesp – werkte volstrekt dwangmatig – later waren mijn vergaderingen niet meer voorbereid, dus ging ik af – raakte gefrustreerd in m’n werk – heb dat alles in therapie besproken – de meeste mensen hebben een carriëre of gezin, maar ik niet – ik liep vast – het onderwerp vanavond is prachtig, maar je moet wel alternatieven hebben; zelf ging ik enorm in inkomen achteruit en dat is niet makkelijk – naarmate de tijd doorgaat en het weer beter wordt nemen de mogelijkheden toe, bijvoorbeeld naar buiten gaan – van vroeger heb ik het idee over gehouden dat ik niet in slaap kan vallen – met een schuin oog kijk ik dan naar een pilletje – de verleiding blijft….

G: zonet kwam ‘de topsporter’ in beeld – gehandicapten zitten ook in zo’n situatie, bijvoorbeeld topsporters met kunstbenen – school-voorbeeld van de dingen die je wel kunt: geen afscheid willen nemen, omdat ze je onterecht behandeld hebben – schuld leggen bij een ander, zoals de werkgever – maar als je daar vanaf bent kan je gaan zoeken naar nieuwe dingen waar je sterker van wordt, zoals vriendschappen / waar je overigens wel aan moet blijven werken – maar: steeds denken dat je ‘iets’ niet kunt, dat werkt verlammend!

H: ik kwam hier om te onderzoeken in hoeverre ik verslaafd ben – nu ben ik een stuk verder – ‘t begrip ‘verslaafd’ blijft voor mij een ontdekkingsreis – zou best kunnen dat ik de neiging heb tot dwangmatig gedrag – kan dat trouwens ook makkelijk weer wisselen – heb zeker de neiging heel eenzijdig bezig te zijn.

I: ik worstel nog tamelijk met mijn verslaving – heb nog trek – wil andere afwegingen maken – wil ook volhouden – soms komt ‘het’ als sluipmoordenaar terug – maar: weken zonder alcohol: geeft andere energie, alsof ik dan in een andere ruimte sta – dat voelt kwetsbaar – heb vooral in de weekends kracht nodig ter voorkoming van de vlucht in de alcohol – ik ben dat stadium nog niet genaderd – hoop daar wel te komen.

J (nieuw): moet er wel aan blijven denken – was een paar keer in de kliniek – als ik er maar aan blijf denken, dan gaat ‘t goed – maar ik ben gaan samenwonen – daarna weer in de kliniek – voel wel dat ik ermee bezig moet blijven, anders gaat ‘t fout – dus ook vooral blijven werken en sporten – denk trouwens niet dagelijks aan drugs – blowen geeft mij niet een sterke drang – kom nu net uit de drugsboerderij, daar was veel hardlopen – bezig zijn – voor mijn terugval nam ik 8 maanden geen coke meer, maar wel drank – veel op bed gelegen – wil ook echt niet gebruiken – in ieder geval geen coke, maar denk ook af en toe wel aan een biertje….

K: ik kom uit Finland, maar leef nu al 16 jaar hier in Nederland – toen ik jong was had ik geen problemen – bij het ouder worden kwam meer en meer de drank, in ieder geval meer dan bij anderen – in de laatste zes jaar is alles uit de hand gelopen – komt de verslaving zo dichtbij – is ook de vader van een vriendin als alcoholist gestorven – zij wilde nooit als haar vader worden toch is ook dat zo gebeurd – en duurde het ook nog eens 3 of 4 jaar voordat ik zelf naar de Jellinek ging en dat kon toegeven en therapieën kreeg, waar ik leerde dat eens verslaafd, je dat dan altijd met je meeneemt – dat blijft aan je kleven – soms zie ik een tv-serie, waar een vrouw verslaafd raakt en gedwongen wordt om af te kicken – ze is dan 40 jaar en 20 daarvan verslaafd – ze groeit niet meer op geestelijk nivo – het is een diepgaande serie, waarin ik veel van mezelf herken. Zelf heb ik de laatste zes jaar een lange relatie verpest – ook m’n werk – ik ben blijven stilstaan – geloof nog wel in herstel – woon hier op de hoek – stelde mijn komst naar hier steeds maar uit – ben nu blij wel gekomen te zijn.

Hiermee is gespreksronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht, gelegenheid af te ronden.

A: ik ontdekte indertijd niet zelf dat ik verslaafd was. Het werd mij ‘gewoon’ meegedeeld en opeens begreep ik het; ging de zon op en ik de kliniek in: een andere stad, allemaal onbekende mensen, meteen ook de AA met een duidelijke boodschap: gefeliciteerd – je hebt mazzel gehad, want je leeft en kan er nog wat van maken: geen zelfbeklag, maar gewoon aan de slag – actie – op zoek naar het vervolg! En daardoor heb ik het zelfhelpprogramma ook altijd gevoeld als een opdracht om te leren allerlei eenvoudige zaken in de gaten te houden, niet op een overdreven manier maar zodanig dat het bij mij past – en dan blijkt bijvoorbeeld dat langzamerhand je hele leven gaat veranderen en zelfs factoren als ‘zelfmedelijden of zelfbeklag’ gewoon verdampen. Het blijft een voorrecht dit alles wekelijks te beleven door het eenvoudig ‘meedoen’ aan een zelfhelpgroep zoals deze. Bedankt.

A wordt bedankt voor het onderwerp, terwijl aansluitend eenieder wordt geadviseerd enig geld in de groepspot te werpen en tenslotte de bijeenkomst wordt gesloten om 21.30 uur.

Amsterdam, 30 maart 2010.

Zelfhelp-groepsgesprek op 22.03.2010 – Werkgroep Buitenveldert, AJ Ernststraat 112, Amsterdam:

13 deelnemers, wv 1 nieuwe.

Voorafgaand aan de opening van de bijeenkomst om 20 uur, worden de taken van gespreksleiding en schriftelijke verslaglegging verdeeld conform het inmiddels ontwikkelde gebruik. Aansluitend wordt de nieuweling welkom geheten waarbij hem de gebruikelijke schriftelijke groeps-informatie wordt overhandigd.

Bepaling gespreksonderwerp. Suggesties worden gevraagd. Hierop rapporteert A omtrent zijn recente contact met een bevriend, bejaard echtpaar waar in zijn gevoel overduidelijk sprake is van overmatig drankgebruik en hij zelf sterk de neiging heeft actie te ondernemen om (verder) afglijden te voorkomen. Aan de andere kant voelt hij zich hierbij geremd vanwege zijn eigen verslavingspatroon. Hij vraagt zich af wat wijsheid is in zo’n situatie?
Kan je anderen aanspreken op hun eigen verslavingsgedrag, ook als je er zelf nog niet in bent geslaagd dat uit je bestaan te verbannen?
Uit de reacties blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond duidelijk is, waarna het gesprek zich ontwikkelt als volgt:

B: ik kom zelf uit kringen van Horeca-vrienden en bovendien ben ik daar zelf recentelijk in terug gekomen na opname in een (alcohol-)kliniek – ik heb gemerkt dat de reacties zeer verschillend zijn: een deel van mijn sociale contacten drinkt niet meer, althans in mijn aanwezigheid – anderen trekken zich terug – mijn niet-drinken werkt kennelijk door – het feit dat je niet (meer) drinkt alleen al, is genoeg – ik hoef niet te praten – had 1 vriendin die zelf ook een fles per dag drinkt – ze gaat toch niet mee naar de groep – ik ga mensen niet opzettelijk proberen te beinvloeden – heb trouwenss wel de zorg voor de kinderen (nu 16 en 19 jaar) die erg veel drinken en dus ook veel drank zien – ben daar zelf dus veel mee bezig….

C: die neiging tot ‘missionair’ gedrag herken ik – als ‘t dichtbij komt vind ik het zorgelijk – mijn vrouw, maar ook een goede kennis stapten met drank op achter het stuur – ik vond dat moeilijk te verwerken – mensen die bij mij thuis veel drinken laat ik liever in een taxi vertrekken – voor de rest is mijn vrouw gewoon met drank gestopt want ze heeft daar de pest aan gekregen.

D: ik heb geen drankprobleem, geen auto, geen rijbewijs: samen met mijn hond kom ik hier op de groep – ik blow gewoon en zit niemand in de weg – trouwens ik heb niet in het minst de neiging anderen te gaan lopen vertellen wat ze wel of niet moeten doen; omgekeerd hoop ik dat mijn omgeving mij in dat opzicht ook met rust laat: het lijkt me erg vermoeiend als mensen elkaar ongevraagd adviseren….

E: ik pas – ik heb geen bijdrage wat betreft het geven van ongevraagde adviezen aan wie dan ook – ik heb de handen vol aan mezelf…

F: ik voel een grote terughoudendheid ten opzichte van anderen – als mensen vanuit je eigen huis onder invloed met een auto willen vertrekken zou ik zeggen: gewoon sleuteltjes afpakken – zelf zal ik dan ook graag met zo’n gast over het onderwerp praten – evenmin schaam ik mij om over mijn eigen verleden te praten – desnoods te adviseren maar ongevraagd zal ik mij niet in de problematiek van die ander mengen – en ook hulp bieden is een andere zaak.

G: ik ga wel serieus in op vragen van andere mensen, en zeker als dat vrienden betreft – maar anderzijds heb ik niet de neiging ongevraagd zendelingen-gedrag te vertonen – evenmin zal ik gauw anderen aanraden niet te gebruiken – ben indertijd wel geschrokken toen eimand zei: ‘als je de volgende keer weer zo drinkt dan bel ik de politie’ – toch ook zou ik me verantwoordelijk voelen in verband met de mogelijke gevolgen – optreden vind ik in zo’n situatie ook geen verraad!

H: ik zou er zeker wat van zeggen – wil trouwens tijdens het trainen niet gehinderd worden door drank of drugs van anderen – vind ‘t dronken gedrag van derden ook irritant.

I: ik heb in dit opzicht geleerd geen verstoppertje te spelen – maar heb ook die neiging niet – in de AA hebben ze prachtige slogans; dat zijn een soort uitspraken waar je je aan kunt vasthouden en die de nodige ruimte geven om te voorkomen dat je je eigen energie door een ander laat opslurpen. Zo vind ik een advies: ‘let go, let God….! prachtig. Dat is een waarschuwing om je vooral te beperken tot je eigen zaken. Zorg dat die voor elkaar zijn. En dan daarnaast de beste wensen voor de ander die zijn eigen weg moet zien te vinden. Iets anders kan het zijn als die ander vraagt om je hulp en steun. Maar dat moet dan ook wel duidelijk zijn. Nogal wiedes dat je dan voor elkaar klaar staat. In de praktijk zal blijken dat je daar over en weer profijt van hebt. Dat is dus ook een kwestie van proberen en je neus stoten. Het blijkt een langdurig leerproces. Vallen en opstaan. Telkens weer. En als ik mensen meemaak die er een potje van maken, dan ga ik gewoon weg. Ook als het buren of zogenaamd goede kennissen zijn. Goede vrienden van mij hebben zich van het leven beroofd. Maar dat is nooit reden geweest, voor mij, om diezelfde gedachte te volgen.

J: drank is historisch in mijn omgeving – zo had ik een club vrouwen, min 1 die bang was dat bij mij niet gedronken mocht worden – ziet alcohol als een legale drug – mijn partner had een drankprobleem, maar zelf daar geen idee van – hij had dat totaal onderschat – een alcoholist kan niet zonder drank en ik niet zonder die alcoholist – soms vertel ik anderen over de groep – maar niet meer dan een keer…

K: mijn omgeving was zo vergevensgezind – dat was verbazend – ze hebben mij de hand boven het hoofd gehouden – zelf ben ik snoeihard – behoorlijk lastig – als ‘t fout gaat sla ik wel toe – de vader van een vriendin dronk – ben ik misselijk van geworden – dezelfde intolerantie beleef ik ten aanzien van rook in stegen – vreemd: juist ten aanzien van de dingen die ik zelf heb gedaan – ik maak gehakt zodra ik word uitgedaagd – regel zaken kort en goed af – een beetje radicale behandeling is goed….

L: het drinken door een ander is een confrontatie – maar zodra iemand aan je hart ligt, wordt dat anders – en daar moet die ander ook wel eerst zelf achter komen – dat moet dan op een crisis uitdraaien – voel me ook niet moreel geroepen – maar stel: mijn relatie heeft problemen – of – mijn oude buurman van 85 is gevallen – dan kijk ik wel naar zijn functioneren en zou willen proberen te masseren richting passende hulp – niet vanuit moralisme – zal ook vallende voetgangers helpen – als je ‘t maar oprecht doet…..

M: mijn directe omgeving sprak mij regelmatig aan – mijn eerste reactie was ontkenning – toch, als de druppel op een steen, kon ik langzaam aan mijn probleem gaan erkennen – en die opmerkingen maakten dat ik eerder ‘uit de kast’ kwam – achteraf stonden alle seinen op oranje – dus spreek ik mensen aan mits er structureel contact mogelijk lijkt – maar nooit verwijtend – heel zorgend – zijn ook bij mij thuis geweest – een glaasje…..

Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt A, die het onderwerp inbracht de gelegenheid af te ronden.

A: bedankt – ik bedoel geen adviserende rol – ‘t gaat toch over mezelf – ik probeer er wat aan te doen – maar zij niet, zij hebben genoeg geld – ik probeer het wel aan te kaarten – en wie ben ik om dat te zeggen – langzaam ziet ‘hij’ eruit als 80 – ik probeer na te denken waar ‘hun’ mee bezig zijn – valt moeilijk te bevatten – je kunt alleen voor jezelf spreken……

A wordt bedankt voor het onderwerp, waarna eenieder wordt aangespoord enige pecunia in de geldpot te deponeren, waarna de bijeenkomst wordt gesloten om 21.20 uur.

Amsterdam, 23 maart 2010.

Werkgroep Buitenveldert – AJ Ernststraat 112 – Amsterdam verslag nr 67 – 8.3.2010 – 9 deelnemers

Opening bijeenkomst om 20 uur. De aanwezigen worden welkom geheten, speciaal de nieuweling aan wie de gebruikelijke schriftelijke informatie omtrent de groep wordt overhandigd. Aansluitend nemen conform het gebruik 2 verschillende deelnemers de respectievelijke taken op zich ten aanzien van de gespreksleiding en de schriftelijke verslaglegging.

Bij het zoeken naar een geschikt gespreksonderwerp rapporteert A omtrent zijn nieuwe, onverwachte ontdekking. Hij merkt namelijk dat na het stoppen met zijn verslaving eigenlijk een geheel nieuw proces ontstaat om (ook) weer actief te zijn, maar dan op een totaal andere manier als vroeger, namelijk zonder de oude spanning waarin zijn verslaving hem eigenlijk gevangen hield. Die spanning is weg, maar kennelijk is het verhaal daarmee niet helemaal rond. Ergens voelt hij een valkuil. Misschien is het onverwachte element terug te brengen tot de vraag:
‘hoe richt je je leven nu in – namelijk zonder je te laten wegblazen door invloeden van de buitenwereld…?’
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert, AJ Ernststraat 112, Amsterdam, 9.3.2010.

Opening bijeenkomst om 20 uur. De aanwezigen worden welkom geheten, waarna de functies van gespreksleiding en schriftelijke rapportage, conform gebruik worden toegedeeld aan 2 verschillende deelnemers. Alvorens het woord te geven aan A, die hierom vraagt, wijst de gespreksleider erop dat wij de afspraak hebben zoveel mogelijk te spreken in de ‘ik’ vorm en niet in algemene termen, terwijl wij elkaar geen advies geven en mede in dat verband elkaar ook niet persoonlijk toespreken of aankijken.

Bij het zoeken naar een gespreksonderwerp rapporteert A over haar (verse) ervaringen van de laatste tijd en stelt de volgende vraag, die aansluitend blijkt ruim voldoende reacties op te wekken en invalshoeken te bieden om het gesprek te onderbouwen:
A: ik ben nu drie maanden ‘drankvrij’ – word continu geconfronteerd met drank (feestjes) – heb daar moeite mee – wil bestand zijn tegen drank – soms loopt het water in m’n mond – voel me dan behoorlijk verloren – realiseer me ook hoe belangrijk het is juist nu op de been te blijven en dan denk ik ook vooral aan mijn plek in ons gezin – is dat herkenbaar en hoe staan anderen daar tegenover?
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: maandag 1.3 2010, AJ Ernststraat 112, Amsterdam, 9 deelnemers.

Opening bijeenkomst om 20 uur en, conform de eerder gemaakte afspraak, toedeling van de functies van gespreksleider en rapporteur aan twee verschillende deelnemers.

Bij het zoeken naar het gespreksonderwerp doet A het volgende voorstel:
‘ik loop nog niet zo lang mee; ik leer hier praten in de ‘ik’ vorm – maar er blijven nog een heleboel onderwerpen en vragen liggen waar ik niet zomaar een antwoord op kan vinden; en dan gaat ‘t wel over voor mij essentieele zaken; tenminste dat geloof ik; daarbij denk ik dan over bijvoorbeeld de definitie van ‘alcoholisme’; maar ook over de vraag hoe ik daar tegen aan kan kijken; want is het nou een ziekte, dus ben ik ziek en is dat dan te genezen? – of heb ik een gebrek dan wel een handicap? – maakt dat trouwens wat uit en zo ja, wat dan wel?

Besloten wordt deze gehele kluster van vragen en veronderstellingen als onderwerp te kiezen voor het groepsgesprek van deze avond in zoverre dat eenieder daarover voor zichzelf zijn of haar gedachten kan laten gaan.
Continue reading…